157444
Book
In basket
Maksymilian Gierymski / Teresa Stepnowska. - Wydanie drugie. - Warszawa : Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984. - 46, [2] strony : ilustracje (w tym kolorowe) ; 15 cm.
(ABC Sztuki. Malarstwo Polskie. Monografie)
Maksymilian Gierymski (ur. 9 października 1846 w Warszawie[1], zm. 16 września 1874 w Reichenhall) – polski malarz, współtwórca polskiego realistycznego malarstwa pejzażowego XIX w., przedstawiciel szkoły monachijskiej, starszy brat Aleksandra Gierymskiego. W 1862 ukończył warszawskie Gimnazjum Realne o profilu matematyczno-przyrodniczym i zapisał się do Instytutu Politechnicznego i Rolniczo-Leśnego w Nowej Aleksandrii. Równocześnie pobierał lekcje gry na fortepianie. Muzyka pozostawała jego pasją do końca życia. Jako siedemnastolatek uczestniczył w powstaniu styczniowym. W 1863 porzucił uczelnię i wstąpił do oddziału powstańczego. W 1865 kształcił się w warszawskiej Klasie Rysunkowej. W 1867 roku otrzymał stypendium rządowe, dzięki któremu wyjechał do Monachium, gdzie wstąpił do Akademii Sztuk Pięknych. Wraz z innymi polskimi malarzami tworzył tzw. grupę monachijską. W 1868 przyjęty został do monachijskiego Kunstverein. W 1872 podczas wizyty w kraju zakochał się bez wzajemności w Paulinie Tomaszewicz (była to miłość jego życia). W 1872 na międzynarodowej wystawie w Berlinie otrzymał medal i dyplom za Wiosnę w małym miasteczku. Brał udział także w wystawach międzynarodowych w Monachium (1869) i Wiedniu (1873). W 1873 przebywał w Rzymie. W 1874 został członkiem Akademii Sztuki w Berlinie. Zmarł na gruźlicę w wieku zaledwie 28 lat. Pochowany w Bad Reichenhal na cmentarzu przy kościele św. Zenona. Zasadnicza część jego dorobku malarskiego powstała w ciągu niespełna 4 lat (1869-1874). Malował sceny batalistyczne i rodzajowe, sceny myśliwskie z XVIII w. utrzymane w stylu rokoka (tzw. zofty), epizody z powstania styczniowego oraz nastrojowe pejzaże z Mazowsza i Podlasia (prowincjonalne miasteczka, polne drogi, wiejskie karczmy i chaty). Zajmował się też ilustracją książkową. Wywarł duży wpływ na twórczość m.in. Józefa Chełmońskiego, Stanisława Witkiewicza i swego brata Aleksandra. Wybrane dzieła: Adiutant sztabowy; Droga wśród drzew; Jabłoń nad potokiem; Konna kawalkada w brzezince; Krajobraz jesienny – studium pejzażu; Krajobraz leśny; Krajobraz o wschodzie słońca – przedświt; Noc; Obóz Cyganów I; Obóz Cyganów II; Patrol Polski 1830 roku; Patrol powstańczy przy ognisku; Pogrzeb mieszczanina; Polowanie w lesie; Potyczka z Tatarami; Powstaniec z 1863 roku; Rzeka; Scena powstańcza w nocy; Sosny. Studium do obrazu „Czerkiesi pędzący do ataku”; Szarża rosyjskiej artylerii konnej; Trębacz – Z polowania; Wyjazd na polowanie I; Wyjazd na polowanie II; Wymarsz powstańców ze wsi w 1863 roku; Zima w małym miasteczku; Zwiad kozaków kubańskich. źródło opisu: Wikipedia
Availability:
Wypożyczalnia Piotrków
There are copies available to loan: sygn. 112738 (1 egz.)
Notes:
Summary, etc.
Maksymilian Gierymski (ur. 9 października 1846 w Warszawie[1], zm. 16 września 1874 w Reichenhall) – polski malarz, współtwórca polskiego realistycznego malarstwa pejzażowego XIX w., przedstawiciel szkoły monachijskiej, starszy brat Aleksandra Gierymskiego. W 1862 ukończył warszawskie Gimnazjum Realne o profilu matematyczno-przyrodniczym i zapisał się do Instytutu Politechnicznego i Rolniczo-Leśnego w Nowej Aleksandrii. Równocześnie pobierał lekcje gry na fortepianie. Muzyka pozostawała jego pasją do końca życia. Jako siedemnastolatek uczestniczył w powstaniu styczniowym. W 1863 porzucił uczelnię i wstąpił do oddziału powstańczego. W 1865 kształcił się w warszawskiej Klasie Rysunkowej. W 1867 roku otrzymał stypendium rządowe, dzięki któremu wyjechał do Monachium, gdzie wstąpił do Akademii Sztuk Pięknych. Wraz z innymi polskimi malarzami tworzył tzw. grupę monachijską. W 1868 przyjęty został do monachijskiego Kunstverein. W 1872 podczas wizyty w kraju zakochał się bez wzajemności w Paulinie Tomaszewicz (była to miłość jego życia). W 1872 na międzynarodowej wystawie w Berlinie otrzymał medal i dyplom za Wiosnę w małym miasteczku. Brał udział także w wystawach międzynarodowych w Monachium (1869) i Wiedniu (1873). W 1873 przebywał w Rzymie. W 1874 został członkiem Akademii Sztuki w Berlinie. Zmarł na gruźlicę w wieku zaledwie 28 lat. Pochowany w Bad Reichenhal na cmentarzu przy kościele św. Zenona. Zasadnicza część jego dorobku malarskiego powstała w ciągu niespełna 4 lat (1869-1874). Malował sceny batalistyczne i rodzajowe, sceny myśliwskie z XVIII w. utrzymane w stylu rokoka (tzw. zofty), epizody z powstania styczniowego oraz nastrojowe pejzaże z Mazowsza i Podlasia (prowincjonalne miasteczka, polne drogi, wiejskie karczmy i chaty). Zajmował się też ilustracją książkową. Wywarł duży wpływ na twórczość m.in. Józefa Chełmońskiego, Stanisława Witkiewicza i swego brata Aleksandra. Wybrane dzieła: Adiutant sztabowy; Droga wśród drzew; Jabłoń nad potokiem; Konna kawalkada w brzezince; Krajobraz jesienny – studium pejzażu; Krajobraz leśny; Krajobraz o wschodzie słońca – przedświt; Noc; Obóz Cyganów I; Obóz Cyganów II; Patrol Polski 1830 roku; Patrol powstańczy przy ognisku; Pogrzeb mieszczanina; Polowanie w lesie; Potyczka z Tatarami; Powstaniec z 1863 roku; Rzeka; Scena powstańcza w nocy; Sosny. Studium do obrazu „Czerkiesi pędzący do ataku”; Szarża rosyjskiej artylerii konnej; Trębacz – Z polowania; Wyjazd na polowanie I; Wyjazd na polowanie II; Wymarsz powstańców ze wsi w 1863 roku; Zima w małym miasteczku; Zwiad kozaków kubańskich. źródło opisu: Wikipedia
Reviews:
The item has been added to the basket. If you don't know what the basket is for, click here for details.
Do not show it again