Spis treści: Spis treści: Wstęp ; Rozdział 1. Osoba ludzka – próby definicji: 1.1. Od Ojców Kapadockich do Tomasza z Akwinu ; 1.2. Od Kartezjusza do Husserla ; 1.3. Od Maritaina do Tischnera. Rozdział 2. Majeutyka osoby: 2.1. Teoria aktu i możności jako podstawa metody majeutycznej ; 2.2. Majeutyka w wychowaniu człowieka-osoby ; 2.3. Człowiek (osoba ludzka) – podmiot (samo)wychowujący się i wychowywany. Rozdział 3. Podstawowa charakterystyka pedagogii osoby w inspiracji katolickiej: 3.1. Pedagogia autonomii i samostanowienia (prawdy i wolności) – spotkanie i dialog z (o)sobą ; 3.2. Pedagogia miłości i spotkania (daru i odpowiedzialności) – spotkanie i dialog z Innym-Osobą ; 3.3. Pedagogia transcendencji i życia wiecznego (tajemnicy i celu) – spotkanie i dialog z Innym-Osobą.

W książce autor przedstawił fundamenty pedagogii osoby, nakreślił, w jaki sposób definiowana jest osoba, czym jest majeutyka jako sztuka (samo) wychowania osoby oraz zaprezentował, jakie są główne cele pedagogii osoby i w jaki sposób były/są realizowane. Monografia składa się z trzech rozdziałów. Pierwszy zatytułowany „Osoba ludzka - próby definicji” przedstawia rozwój historyczny i treściowy pojęcia „osoba” w trzech odsłonach: od Ojców Kapadockich do Tomasza z Akwinu, od Kartezjusza do Husserla oraz od Maritaina do Tischnera. Rozdział drugi noszący tytuł „Majeutyka osoby” wprowadza w teoretyczne rozumienie tego pojęcia oraz określa rolę tej metody w pedagogii osoby. Ostatni, trzeci rozdział publikacji to podstawowa charakterystyka pedagogii osoby w inspiracji katolickiej. Określa najważniejsze cele i sposoby realizacji procesu wychowawczego w pedagogii osoby. W pracy wykorzystano refleksję filozoficzną i pedagogiczną wybranych myślicieli - pedagogów. Dobór wyznaczony został zgodnie z tradycją personalizmu teistycznego i polskiej myśli pedagogicznej. Wśród autorów, których refleksja podana została analizie i krytyce (oprócz klasyków personalizmu, takich jak: Augustyn, Boecjusz, Husserl, Kierkegaard, Maritain, Mounier, Spaemann, Tomasz z Akwinu), warto wymienić personalistów z Italii (Basti, Bellingreri, D’Arcais, Guardini, Possenti, Rigobello, Sanna, Stefanini, Vico) czy Polski (Blachnicki, Chudy, Gogacz, Granat, Krąpiec, Szołtysek, Tarnowski, Tischner, Wojtyła, Woroniecki). Źródło opisu: https://ksiegarnia.difin.pl/ksiazki-naukowe/nauki-spoleczne/psychologia/podstawy-pedagogii-osoby.