158713
Książka
W koszyku
Czterdzieści pięć ostatnich wierszy Noblisty, powstałych w latach 2002-2004, to dzieło umysłu dojrzałego, krytycznego i wciąż otwartego na prawdę i jej poszukiwanie. Miłosz dotyka spraw najprostszych, konkretnych i najbardziej codziennych, spod których przeziera drgająca tkanka świata; zamyśla się nad istotą bytu człowieka, proponując filozoficzną i poetycką zarazem próbę ujęcia spraw fundamentalnych; mierzy się z doświadczeniem starości i wymykaniem zmieniającego się świata, któremu próbuje nadać znaczenie. Zbiór ten jest również spojrzeniem wstecz, podsumowaniem dokonywanym przez myśliciela kroczącego, mimo wątpliwości, z podniesioną głową. Rachunek przeszłości jest nie tylko osobistym rozliczeniem, to także zwierciadło, w którym przegląda się człowiek współczesny, wielki i lichy jednocześnie. I wreszcie "Wiersze ostatnie" Miłosza są pytaniem i prośbą o Boga, o absolut, którego w epifaniach codzienności i metafizycznych podróżach poszukiwał całe życie. Teraz go odnalazł. [lubimyczytac.pl]
Status dostępności:
Wypożyczalnia Piotrków
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 94359 (1 egz.)
Wypożyczalnia Bełchatów
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 40044 (1 egz.)
Strefa uwag:
Uwaga dotycząca bibliografii
Bibliografia na stronach 85-[87].
Adnotacja wyjaśniająca lub analiza wskazująca
Czterdzieści pięć ostatnich wierszy Noblisty, powstałych w latach 2002-2004, to dzieło umysłu dojrzałego, krytycznego i wciąż otwartego na prawdę i jej poszukiwanie. Miłosz dotyka spraw najprostszych, konkretnych i najbardziej codziennych, spod których przeziera drgająca tkanka świata; zamyśla się nad istotą bytu człowieka, proponując filozoficzną i poetycką zarazem próbę ujęcia spraw fundamentalnych; mierzy się z doświadczeniem starości i wymykaniem zmieniającego się świata, któremu próbuje nadać znaczenie. Zbiór ten jest również spojrzeniem wstecz, podsumowaniem dokonywanym przez myśliciela kroczącego, mimo wątpliwości, z podniesioną głową. Rachunek przeszłości jest nie tylko osobistym rozliczeniem, to także zwierciadło, w którym przegląda się człowiek współczesny, wielki i lichy jednocześnie. I wreszcie "Wiersze ostatnie" Miłosza są pytaniem i prośbą o Boga, o absolut, którego w epifaniach codzienności i metafizycznych podróżach poszukiwał całe życie. Teraz go odnalazł. [lubimyczytac.pl]
Recenzje:
Pozycja została dodana do koszyka. Jeśli nie wiesz, do czego służy koszyk, kliknij tutaj, aby poznać szczegóły.
Nie pokazuj tego więcej